โรคลูปัส

1. โรคลูปัสเป็นโรคภูมิคุ้มกันทำลายตนเองที่สามารถ​ทําให้เกิดการอักเสบทั่วร่างกาย หากระบบภูมิคุ้มกันทํางานอย่างถูกต้องจะโจมตีผู้รุกรานที่เป็นอันตราย (เช่นไวรัส แบคทีเรีย เชื้อโรคอื่นๆ​) ในร่างกายของคุณซึ่งสามารถทําให้คุณป่วยได้ แต่หากคุณเป็นโรคลูปัสระบบภูมิคุ้มกันของคุณจะโจมตีเซลล์และเนื้อเยื่อที่ปกติของคุณเองแทน ซึ่งอาจทำให้เกิดความเจ็บปวดและความเสียหายต่อหลายส่วนของร่างกาย เช่น ข้อต่อ ผิวหนัง ไต หัวใจ ปอด และสมอง​^i,ii

ยังไม่ทราบสาเหตุของโรคที่แน่ชัด นักวิทยาศาสตร์เชื่อว่าโรคลูปัสอาจเกิดขึ้นจากการตอบสนองต่อปัจจัยหลายอย่างร่วมกัน ซึ่งประกอบด้วย​ยีนและสิ่งแวดล้อม (เช่น การสัมผัสกับการติดเชื้อไวรัส แสงอัลตราไวโอเลต (UV) ยาบางชนิด และการสูบบุหรี่)

ผู้คนประมาณ 1.5 ล้านคนในสหรัฐอเมริกาป่วยด้วยโรคลูปัส^vii  โดย SLE เป็นชนิด​ที่พบบ่อยที่สุดของโรคลูปัส สามารถส่งผลกระทบต่อเพศชายและเพศหญิงทุกวัย รวมถึงเด็กด้วย อย่างไรก็ตาม โรคลูปัสพบได้บ่อยในผู้หญิงที่มีอายุระหว่าง 15 ถึง 44 ปี โดยกลุ่มชนกลุ่มน้อย ​และกลุ่มชาติพันธุ์ได้รับผลกระทบมากกว่าคนผิวขาว โรคลูปัสพบได้บ่อยในผู้หญิงแอฟริกันอเมริกันมากกว่าผู้หญิงคอเคเซียน 2-3 เท่า นอกจากนี้ยังพบได้บ่อยในผู้หญิงเชื้อสาย​ฮิสแปนิก เอเชีย และอเมริกันพื้นเมือง โดยผู้หญิงแอฟริกันอเมริกันและฮิสแปนิกมีแนวโน้มที่จะเป็นโรคลูปัสชนิดรุนแรง

โรคลูปัสมีอาการหลายอย่าง โดยอาการที่พบบ่อย ได้แก่​^{iii, iv}

• อาการปวดหรือบวมตามข้อ​

• ปวดกล้ามเนื้อ

• มีไข้ขณะที่ไม่ได้ป่วย

• ผื่นผิวหนังต่างๆ ผื่นแดงชนิดหนึ่งที่พบได้บ่อยคือ ผื่นรูปผีเสื้อบนใบหน้าและแก้ม ซึ่งผื่นนี้สามารถแย่ลงได้เมื่อโดนแสงแดด​

• เจ็บหน้าอกเมื่อหายใจเข้าลึกๆ

• ผมร่วง

• นิ้วมือหรือนิ้วเท้าซีดหรือมีสีม่วง

• ไวต่อแสงแดด

• ขาบวมหรือบวมรอบดวงตา

• แผลในปาก

• ต่อมน้ำเหลืองโต

• รู้สึกเหนื่อยมาก

อาการอื่นๆ ที่พบได้น้อย ได้แก่ โลหิตจาง (มีจำนวนเม็ดเลือดแดงต่ำ​)^ix ปวดศีรษะ เวียนศีรษะ รู้สึกเศร้า สับสน และชัก^x

น่าเสียดายที่ไม่มีการทดสอบชนิดใดชนิดหนึ่งที่แพทย์สามารถใช้ในการวินิจฉัยได้ แต่แพทย์จะใช้เครื่องมือและการประเมินหลายอย่างโดยเริ่มจากองค์ประกอบที่สำคัญที่สุด คือ ประวัติทางการแพทย์​ ร่วมกับ ^xi

• การตรวจร่างกายอย่างละเอียด

• การตรวจเลือด

• การตรวจชิ้นเนื้อผิวหนัง (การดูผิวหนังภายใต้กล้องจุลทรรศน์)

• การตรวจชิ้นเนื้อไต (การดูเนื้อเยื่อจากไต​ใต้กล้องจุลทรรศน์)

• การตรวจภาพถ่ายของอวัยวะต่างๆ ในร่างกาย

การวินิจฉัยอาจใช้เวลาหลายเดือนหรือแม้กระทั่งหลายปี เนื่องจากอาการที่แตกต่างกันไปตามเวลาซึ่งทำให้การวินิจฉัยโรคลูปัสทำได้ยากขึ้น​

ในปัจจุบัน ยังไม่มีวิธีการรักษาโรคลูปัสให้หายขาดได้^ii​ หากคุณได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคลูปัสแพทย์จะวางแผนการรักษาร่วมกับคุณเพื่อ ^xiii

• ป้องกันการกำเริบของโรค (ช่วงเวลาที่มีอาการ​)

• รักษาอาการเมื่อเกิดขึ้น

• ลดความเสียหายต่ออวัยวะและป้องกันไม่ให้เกิดปัญหา

การรักษาอาจรวมถึงยาที่จะช่วย ^xiv

• ลดอาการบวมและบรรเทาอาการปวด

• ป้องกันหรือลดการเกิดอาการ

• กดภูมิคุ้มกันที่ทำงานมากเกินไป

• ป้องกันหรือลดความเสียหายต่อข้อต่อของคุณ